این پلاک و استخوان از من به صف جا مانده است
نقطه پرواز سرخى بود، آنجا مانده است

من خودم از شوق مى‏رفتم تنم افتاده بود
در مقام وصل فهمیدم که سرجا مانده است

بى نشانى را خود من خواستم باور کنید
نام گمنامى اگر دیدید تنها مانده است

من رفیقى داشتم همسنگرم جانباز شد
دست‏هایش یادگارى پیش مولا مانده است

آن بسیجى هم که معبر را برایم باز کرد
دیدمش آن روز در تشییع بى‏پا مانده است

یادتان باشد سلاح و کوله و فانسقه‏ام
زیر نور ماه سرخ ، از بهر فردا مانده است

پاسداریدش مبادا غفلتى خاکسترى
گیرد عزمى را که آن از راز زهرا (س) مانده است

منبع:http://www.ashoora.ir

برخی ازعلائم اخر الزمان از زبان رسول اکرم صلی اللهوعلیه و الهبه روایت حذیقه:

1)وقتی که امت من نماز را ضایع کنند.

2)از شهوات پیروی کنند.

3)امانتو امانتداری کم شود.

4)گر کسی در کارش صحت عمل داشته باشد او را ضعیف بدانند.

5)خموشی را بی خردی بدانند.

 6)محبت نسبت به یکدیگر و صله ی رحم از دلهای مردم برداشته شود.

7)خانواده ها در دامن فساد سقوط کنند.

8)آشکارا ربا بخورندو کوچکترین ترسی از خداوند نداشته باشند.

 9)خشنودی و راضی بودن از زندگی و برنامه ی آن بسیارکم شود.

10)افراد سفیه و نادان زمام امور را به دست گیرند.

11)خیانت به انواع و اقسام مختلف در میان همه ی طبقات زیاد شود.

12)مردم از نظر بینش و دید قلبی کور شوند و حقایق را نبینند.

13)افراد از اخلاق و کار خویش تعریف کنند.

14)نادانها بهدلیل نادانی خویش مشهور شوند.

15)باطل را به لباس حق جلوه دهند. 

16)رغبت به دنیا پیدا کنند و آن را بر آخرت مقدم بدارند. 

17)قرآن را به بازی گیرند.

18)در وقت دادن زکات مال خود خیانت کنند. 

19)از اسلام باقی نماند جز اسمی و از قرآن باقی نماند جز رسمی.

20)هر قدر ثروتشان زیاد شود باز بگویند فقیریم.

21)مردم به خداوند عالم در کارهایشان بی اعتنا باشند و اعمالشان از روی تحقیق نباشد.

22)در این حالات مساجدشان آباد باشد اما دلهاشان از تقوا و ایمان تهی.

23)رحم از دلهای همه ی مردم برود.

24)اموال بیت المال را مال شخصی خود بدانند و یا حقوق شرعیه ی مال خود را ندهند و بگویند مال خودمان است.

25)مسکرات را با تغییر نام حلال بدانند.

26)ربا را به نام خرید و فروش و اجاره دادن محلی ازمقروض بگیرند.

27)دلهای مردم پر از تکبر و نخوت شود و ظلم و جور در پادشاهان و نادانی در مردم ظاهر شود.

28)عمل شنیع لواط علنی شود.

29)تمام برنامه ها را با کمال گستاخی و خودسری بر مبنای هوای نفس کم شود.

30)بی عصمتی و زنا در میان مردم رواج پیدا کند.

31)تحقیق نکرده سخنان دور از حقیقت بگویند.

32)زشتی دروغ از بین برود به حدی که لباس راستی بر آن بپوشانند. 

حالا ببینید که ما در جامعه خود چند مورد از موارد بالا را داریم

باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است / مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است

بحر آرام دگر باره خروشان شده است / ساحل خفته پر از لولو مرجان شده است

دشمن از وادی قرآن و نماز آمده است / لشکر ابرهه از سوی حجاز آمده است

با شماییم شمایی که فقط شیطانی است / دین اسلام نه اسلام ابوسفیانی است

با شماییم که خود را خبری می‌دانید / و زمین را همه ارث پدری می‌دانید

با شماییم که در آتش خود دود شدید / فخر کردید که هم کاسهء نمرود شدید

گرد باد آتش صحراست بترسید از آن / آه این طایفه گیراست بترسید از آن

هان! بترسید که دریا به خروش آمده است / خون این طایفه این بار به جوش آمده است

صبر این طایفه وقتی که به سر می‌آید / دیگر از خرد و کلان معجزه بر می‌آید

سنگ این قوم که سجیل شود می‌فهمید / آسمان غرق ابابیل شود می‌فهمید

پاسخت می‌دهد این طایفه با خون اینک / ذولفقاری زنیام آمده بیرون اینک

هان! بخوانید که خاقانی از این خط گفته است / شعر ایوان مدائن به نصیحت گفته است

هان بترسید که این لشکر بسم الله است / هان بترسید که طوفان طبس در راه است

یا محمد(ص)! تو بگو با غم و ماتم چه کنیم / روز خوش بی تو ندیدیم به عالم چه کنیم

پاسخ آینه‌ها بی‌تو دمادم سنگ است / یا محمد(ص)! دل این قوم برایت تنگ است

بانگ هیهات حسینی است رسیده از راه / هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد
در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد
ذهنش ز روضه ها ی مجسم عبور کرد
شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد
احساس کرد از همه عالم جدا شده است
در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت
وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت
وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت
مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست
شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست
بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت
حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
دارد غروب فرشچیان گریه می کند
با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید
بر روی خاک و خون بدنی را رها کشید
او را چنان فنای خدا بی ریا کشید
حتی براش جای کفن بوریا کشید
در خون کشید قافیه ها را ، حروف را
از بس که گریه کرد تمام لهوف را
اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت
بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت
این بند را جدای همه روی نیزه ساخت
"خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت
بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود"
اوکهکشان روشن هفده ستاره بود

خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...
خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...
در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ‌کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس...