گاهی وقت ها نوشتنتــــــــــــ نمی آید

قدم زدن را هم دوست نداری

چای هم برایت بیمزه شده

دلت گریه می خواهد

از حرف زدن با دیگران حالت بـــــــــــــد می شود

حتی اعصابت هم خورد نیستــــــــــــــــــ

خسته نیستیــــــــــــــــــــــــــ

دل زده نیستی

اما تا دلت بخواهد غمـــــــــــــــــــــــ داری

شاید الکـــــــــی.....

و شاید فقط خدا را می خواهی .

او باشد و تو

شاید بعضی وقت ها حالتان مثل همیشه منــــــــــــــــــــــــــ است.

این شب ها....این روزها................می گذرد

  فقط تو در کنارم هستی .... و من تنها با تو به بی انتها میرسم....

حواسم را هر جا که پرت می کنم

باز هم کنار تو می افتد!

باز هم ، امــــــــــــــــــــا.....

کمک کن که حواسم را کنار  زمینیان  نیندازم .....

و اگر تو را نداشتم 

چقدر انتخاب دشوار بود.

                                                                                                          دعا کنید حال این روزهایمان خوب شود

                                         د

آری دیگر دلم از دست همه گرفته،از تمام کسانی که کلاهشان برای سرشان گشاد است،از طلبه هایی که طالب علم نیستند،از دانش جویانی که دانش جو نیستند،از تمام کر هایی که سمعک هایشان مارک مصلحت خورده،از انسان های ارزان قیمت،از اعتقاد های حراجی از حرف های مفت،از وعده های سرخرمن،از صورت هایی که بوم نقاشی اند،از متهمانی که شاکی اند،از تمام خون هایی که رنگین ترند،از آنانی که آزادگی را در اسارتگاه بی بندو باربی به بند کشیده اند،از آنانی که عشق را به بهایloveسه طلاقه کرده اند،از تمام آنها که در لغتنامه ذهنشان بین مظلوم و تو سری خور علامت تساوی است.

از تمام آنان که فکر میکنند کوفیان شاخ داشته اند

از تمام آنان که فکر میکنند طلحه و زبیر و عمر عاص  و... دم داشته اند

از سیاست مداران بی دین،از متدینین بی سیاست،از آنانی که شهدا را در موزه ها گذاشتند،از عروسک های بالماسکه،از وطن دوستان وطن گریز،از همه آنان که شهدا را فقط برای تیراژ می خواهند،از همه آنها که بین نماز و نرمش تفاوتی قایل نیستند،از همه چیز داران بی همه چیز،از امانت داران خاین،از کف های روی آب،از ناموس داران بی ناموس ،از مسلمانان مسلم کش.

از آنانی که کلفتی گردنشان را بیش از تیزس ذوالفقارمیدانند

از چشم هایی که در صفین تنها قرآن روی نیزه را دیده اندو در کربلا و کوفه و شام تنها قرآن روی نیزه را باور نکردند،از تمام آنان که فرق قرآن سر نیزه و قرآن سرنیزه را نمی دانند.از خنجرهایی که بر پشت مینشینند،از آنانی که با شنیدن خردل تنها به یاد چاشنی غذا می افتند،از آنان که از آب زلال آب میخورند و از آب گل آلود نان.از سگهای بی وفا ،از اسبهای نا نجیب ،از خروس های بی محل و بی غیرت ،از مورچه های تنبل و بیکار ،از زنبور هایی که همه چیز دارند الا عسل ،از کلاغ های بی حیا ،از قلندرانی که از قلندری تنها سر تراشیدن را بلدند،از خرس هایی که از خرس بودن تنها بخل ورزیدن را یاد گرفته اند.از اشترانی که از شتر بودن تنها کینه ورزیدنش را یاد گرفته اند،از گاو هایی که هیچ ندارند الا دو شاخ از شتر مرغ هایی که نه میپرند نه می برند.

از آنانی که نماز آیات را میشناسند ولی به آیات نماز بیگانه اند

از آنان که درد دلشان را به درد شکمشان فروخته اند،از آنان که غنایم جنگی را در زمان صلح از شهدا میگیرند.از پشت هایی که همیشه رو در روی خصمند.

از آگاهان ترسو

از رای های ممتنع از همه آنان که نون و القلم و ما یسطرون بر آنان تفسیر می گردد.

از آنان که در هر مکانی دم از اسقلال و آزادی میزنند الا میدان جنگ..

از آنان که حضور همه کس را حس میکنند جز خدا..

از آنان که بازی میدهند،از آنان که بازی میخورند

از بازی ها......ازبازی ها....از بازی ها...